Blijft er nog wel wat over?

Door: Maria Giltjes

Onze achterburen hebben een aantal hoge bomen in hun tuin staan. Ik houd van de natuur, mijn tuin,  bomen, planten en bloemen. En zeker in de herfst als de bomen van kleur veranderen.

Nog niet zo heel erg lang geleden hoorden wij erg veel geluid uit de tuin van de buren komen. Een aantal hoveniers waren druk bezig om daar in de tuin de planten en bomen te snoeien. Een paar uur en heel veel bijzondere geluiden later leek het wel alsof er een wervelwind door de tuin van de buren was gegaan. De meeste struiken en bomen waren flink gesnoeid, maar de grote boom achterin de tuin leek wel verdwenen te zijn… Hij stond er nog wel, maar ze waren zo rigoureus bezig geweest dat het leek alsof de helft van de boom gekapt was en dat ze de volgende dag de klus af zouden maken en de boom helemaal weg zouden halen, maar dat was niet het geval…

Ik moest aan deze boom denken en hoeveel paralellen een leven met God heeft met deze snoeibeurt. Regelmatig hoor ik sprekers praten over dat het goed is dat God ons snoeit, zodat de goede takken meer ruimte krijgen en de slechte weg worden gehaald. Over het algemeen zijn de meeste mensen hier ook best enthousiast over en zeggen volmondig ‘ja Heer, snoei maar weg wat er niet hoort!’.

Maar wat nou als de snoeibeurt veel rigoureuzer is als dat we van te voren hadden verwacht.

Meestal begint God met snoeien en is het wat ongemakkelijk, maar we zien zelf ook dat het nodig is en zijn er ok mee. Maar God gaat door..hier nog een tak weg, daar nog een tak weg, vervolgens komt hij niet met een snoeischaar, maar met een zaag om ook de wat dikkere takken weg te halen.

‘Maar Heer, dat kan toch niet de bedoeling zijn? Zoveel hoeft er toch niet af, zo blijft er niets over!’

Het voelt niet fijn en comfortabel, maar juist heel erg ongemakkelijk en soms misschien wel verwarrend.

Toen de boom van de buren gesnoeid was kwam er in het voorjaar bijna geen blad aan. Het leek alsof de boom niet hersteld was van deze heftige snoeibeurt en ik dacht dat de hovenier echt te ver was gegaan en er teveel af had gehaald. Maar een jaar later was de boom weer net zo mooi of eigenlijk mooier dan daarvoor. Stel dat de achterburen hetzelfde hadden gedacht als ik en de boom na het eerste jaar daadwerkelijk hadden weggehaald omdat het toch niet beter zou worden, dan had de boom nooit zo mooi kunnen worden als hij nu is.

Hoe vaak doen wij dat niet bij God? Als hij meer wegsnoeit dan wij hadden verwacht en we niet snel genoeg zien dat er weer leven of vrucht komt, zijn we dan niet geneigd om er niet meer in te geloven? Heer, dit kan niet van U zijn, ik zie geen resultaat, dit duurt veel te lang, als U mij zegent had ik allang vrucht moeten zien, nieuw leven, nieuwe takken. Maar soms moet er nog een herfst, winter en lente overheen gaan om te zien dat er wel degelijk leven in zit en nog wel beter en mooier dan wat het ooit geweest is. Als God aan het snoeien is, wees dan niet bang dat Hij niet weet wat Hij aan het doen is, want dat weet Hij wel! Vertrouw Hem dat er straks een nog veel mooiere, betere, helere jij tevoorschijn zal komen, Hij weet wat Hij doet!