Supercompensatie

Door: Walfried Giltjes

Eind vorig jaar ontving ik een uitnodiging om mee te gaan met een Muskathlon reis. Een Muskathlon is een sponsorloop voor een bepaald goed doel. Het goede doel van “mijn” Muskathlon is THDV die zich inzet voor de slachtoffers van mensenhandel. Begin oktober reis ik samen met anderen af naar Roemenië om te zien hoe jonge vrouwen, of zelfs meisjes, geronseld worden voor werk in West Europa. Wat deze mensenhandelaren er niet bij vertellen is dat zij vast komen te zitten in een netwerk van gedwongen prostitutie. 

Wat ik precies kan verwachten van deze reis weet ik niet.  Wat ik wel weet is waarom ik mee ga. Deze reis gaat over vrijheid. Op de eerste plaats hoop ik dat we met deze reis een bijdrage kunnen leveren aan de vrijheid van deze vrouwen. Maar voor mij persoonlijk, als voorganger, heb ik ook een ander doel voor ogen. Wat zou het mooi zijn als we als gemeente een plek kunnen zijn vrij van vooroordeel en schaamte rondom dit onderwerp. Wat zou het mooi zijn als deze vrouwen zich welkom en thuis kunnen voelen bij ons in de gemeente.  Wat zou het mooi zijn wanneer zij samen met ons een ontmoeting hebben met onze Vader!  Daar zie ik naar uit en ik hoop dat ik daar een bijdrage aan kan leveren. Als ik terug ben hoor je ongetwijfeld meer.

Een onderdeel van de Muskathlon is een sportieve prestatie. Ik ben de uitdaging aangegaan om een halve Marathon te lopen. Als je het snel zegt, valt het wel mee, maar geloof me, die 21 km hardlopen is een enorme uitdaging voor me. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit meer dan 6 km heb hardgelopen en dat is lang geleden. Er is maar één optie en dat is trainen.

De eerste maand trainen was geen succes. Ik kwam niet verder dan 5 kilometer vanwege allerlei pijntjes in m’n lichaam. Met hulp van wat hardloopvrienden en YouTube leerde ik hoe ik constructiever kon gaan trainen. Wat ik ontdekte was dat ik na 5 kilometer helemaal niet moe was. Mijn uithoudingsvermogen was voldoende, maar mijn lichaam moest wennen aan de onbekende belasting. Als ik die 21km wil halen zal de hoeveelheid belasting die mijn lichaam op kan nemen moeten groeien. Een van de dingen die ik leerde was het begrip supercompensatie. Supercompensatie wordt gebruikt door fysiotherapeuten om sporters te helpen hun belastbaarheid te laten toenemen. Wat ik er van begrijp is dat het als volgt werkt: Je belast je lichaam met een training en daarna geef je je lichaam rust. In de periode van rust herstelt je lichaam zich. Je herstelt niet alleen tot het niveau van voor de training, maar dat herstel gaat verder. Je wordt sterker en je belastbaarheid neemt toe! Dat noemen ze supercompensatie. De kunst is om precies in de periode van supercompensatie de volgende training te doen zodat je stappen maakt in groei. Geweldig hoe het lichaam functioneert en wat mooi dat er fysiotherapeuten zijn die dat begrijpen en uit kunnen leggen.

De impact van rust vind ik fascinerend. Als je jezelf geen rust gunt groei je niet. Sterker nog je belastbaarheid neemt af. Rust is cruciaal. De groei vind niet plaats in de periode van inspanning, maar in de periode van rust. Als je teveel doet zonder rust, als je jezelf overbelast, heeft dat nadelige gevolgen. Ik kwam een artikeltje tegen van een Duitse sportarts die de gevolgen geeft van overbelasting. Futloosheid, depressie, geprikkeldheid, vermoeidheid om er een paar te noemen. Dat zijn kenmerken die we overal in de samenleving tegen komen en misschien wel in je eigen leven. Zou het zo kunnen zijn dat het belang van rust niet alleen noodzakelijk is voor sportieve belastbaarheid? Ik vermoed van wel. Ik vermoed dat rust cruciaal is voor herstel én groei van geest, ziel en lichaam.

Naast m’n sportieve uitdaging ben ik ook in m’n werkzaamheden de uitdaging aangegaan om meer rustmomenten in te bouwen. Niet door jakkeren tot de vakantie, maar wekelijks minimaal 24 uur uitchecken. Even geen mail en geen whattsapp. Dat is elke week een uitdaging en vraagt een bewuste keuze. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik het nodig heb en ben voornemens dat te blijven doen.

Bij het schrijven van deze column moet ik voortdurend denken aan de woorden van Jezus uit Mattheus 11:28. Ik heb het voor je vertaald uit de Message:

Ben je moe? uitgeblust? Opgebrand door religie? Kom bij me. Ga met me op pad en je zult leven vinden. Ik laat je zien hoe je echt kunt rusten. Loop met mij mee en werk met mij – kijk hoe ik de dingen doe. Leer de ongedwongen ritmes van genade. Ik zal je niets zwaars of slecht passends opleggen. Blijf bij mij en je zult leren vrij en licht te leven.

Zo aan het begin van een nieuw seizoen is het misschien vreemd om een column te schrijven over rust. Onthoud dat de keuzes die je nu maakt bepalen hoe energiek en fit je over een jaar bent. Ga je uitgeblust de volgende zomervakantie in, of leer je rust goed in te passen in je leven. Wanneer je echt optimaal gebruik wil maken van de kracht van rust, kunnen we de uitnodiging van Jezus niet negeren. Er is geen betere plek om je geest, ziel en lichaam tot rust te laten komen dan bij Hem. Gun jezelf de rustmomenten die je nodig hebt.