Een Struisvogel ei

Door: Walfried Giltjes

Enkele weken geleden maakte Maria en ik een reis naar Kenia. We brachten een bezoek aan Tobias, onze oudste zoon die is uitgezonden als missionair werker namens de organisatie SOS-church. Voor ons de eerste keer op het Afrikaanse continent.

Het was een aaneenschakeling van prachtige ervaringen. Wat een prachtig land en wat een vriendelijke mensen hebben we ontmoet. We hebben een bezoek mogen brengen aan één van werelds mooiste natuurreservaten waar je je blijft verwonderen over de diversiteit en het aantal dieren dat daar leeft. Het geeft een indruk van hoe het geweest zou kunnen zijn in Eden. Als je hier niet van onder de indruk bent, dan weet ik het ook niet meer. Prachtig en onder de indruk van de schepper!

Uiteraard kwamen we niet alleen voor al die natuurpracht. Op de eerste plaats kwamen we voor het bezoeken van Tobias. Om kennis te maken met zijn vrienden, de plekken die voor hem belangrijk zijn. Wat is het belangrijk geweest om hem in zijn nieuwe wereld te zien. Voor hem maar zeker ook voor ons.  We hebben op een hele ontspannen manier kennis mogen maken met de organisatie, de kerk en het werk dat zij doen. Een prachtige organisatie met een duidelijke missie; een verandering in Afrika door de kracht van het evangelie van Jezus!  Ik heb het voorrecht om op plekken te komen waar het geloof bijna tastbaar aanwezig is. Op dat soort plaatsen bruist het van ideeën, creativiteit, verwachting en daden. Dit is zo’n plek. Het is een plek waar mensen leren om te dromen met God. Op dat soort plaatsen voel ik me snel thuis.

Op een dag werden we uitgenodigd om een les van de Bijbelschool bij te wonen. Schuin achter mij zat Samuel, een vriendelijke, opgewekte, 72- jarige man die in het dorp geboren was. Hij begroette ons hartelijk en vertelde dat Tobias nu zijn vriend is geworden. Aan het gezicht van Samuel zie je duidelijk dat het leven hier zwaar is. Zijn kleding verklapt dat hij heeft geleerd om met heel weinig rond te komen. En Samuel is daarin geen uitzondering.

De les begon. Johannes Amritzer, de founder van deze beweging, sprak die dag. Het thema waar hij over sprak was God de voorziener. Krachtig onderwijs dat God je overvloedig wilt zegenen. Dat Hij je meer geeft dan je nodig hebt. Terwijl we in de lesbanken zaten dwaalde ik in gedachten af naar Nederland. Ik herinnerde mij een moment waarop ik zelf ook een vergelijkbare boodschap bracht. Na die bijeenkomst kwam iemand naar mij toe en wees me op het gevaar van wat hij omschreef als welvaartsevangelie. Die boodschap over voorziening en overvloed vond hij niet gepast. “Stel je voor dat iemand die boodschap in Afrika zou brengen” zei hij.  Nu, luisterend naar dit onderwijs in Kenia moest ik glimlachen. Deze man had een profetische, vooruitziende blik! 

Ik realiseerde me hoe beperkt ons denken eigenlijk is in vergelijking met Gods perspectief.  Wij zien onszelf als rijk in vergelijking met Kenianen. Natuurlijk, dat zijn we ook. Een gemiddeld jaarsalaris hier van 1000 euro is idd niet veel, in vergelijking met wat wij verdienen hier in Nederland. Maar zet dat nu eens in perspectief met God. Zet dat eens af tegen de grenzeloze, overvloedige glorie die we vinden in Zijn schepping!  De God die hemel en aarde gemaakt heeft en alle rijkdomen van deze aarde bezit. Alles is van Hem. 

Ik kijk even achterom en zie Samuel aandachtig luisteren als hem wordt uitgelegd dat God overvloedig wil voorzien. “God wil niet slechts voorzien in de twee eieren die je nodig hebt, hij wil overvloedig voorzien door jou een struisvogel ei te geven” Samuel knikt.

Een struisvogel ei! Plotseling kreeg de term “overvloedige voorziening” een compleet andere betekenis. Het idee van een gebroken struisvogel ei in m’n koekenpan maakte dat duidelijk. Ik zag het voor me. Een witte boterham, met een lik boter. Daarop een 3 cm dik gebakken ei ter grootte van een pizza, ja dat is overvloedig! Dan moet je flinke trek hebben of uitdelen aan anderen. 

Overvloedige voorziening gaat dus helemaal niet om het geldbedrag dat we ergens aan kunnen plakken. De les die Samuel leerde die ochtend is exact dezelfde les die jij en ik mogen leren. Namelijk, vertrouwen op God die onze voorziener is.  Vanuit Gods perspectief is er geen enkel verschil om te voorzien in de premie van je zorgkostenpolis, een grote droom van 3 miljoen euro of het voorzien in een struisvogel ei voor Samuel.  De les is, geloof in de God die zegt dat Hij voorziener is!

God is dezelfde, Hij is voorziener en wil zijn kinderen overvloedig voorzien in de dingen die zij nodig hebben. Hij zoekt mannen en vrouwen die Hem vertrouwen. Die met de verwachting leven dat God uit de overvloed van zijn majesteit elk tekort zal aanvullen, zoals we kunnen lezen in Filippenzen 4:19.

Hij wil zoveel geven dat we niet anders kunnen dan uitdelen en weggeven. Voor de een zijn dat euro’s voor de ander is dat een lekker stuk gebakken struisvogel ei.