Het evangelie is goed nieuws, toch?

Door: Walfried Giltjes

Van de week had ik, samen met een paar anderen, een gesprek met een predikant die een bezoek bracht aan Haarlem. Het was een goed gesprek dat plaats vond in ons gebouw aan de Eksterlaan. Na het gesprek zei deze predikant hoe verrast hij was over de binnenkant van ons gebouw. “Eerlijk gezegd, sluit de gesloten, afstandelijke, grijze uitstraling van buiten niet aan bij wat ik binnen aantref” zei hij. Ik moest hem gelijk geven en kon gelukkig direct eraan toevoegen dat we met HRLM 24 en HRLM 26 daar iets aan willen doen.

De binnenkant sluit niet aan bij de buitenkant. Is dat ook niet regelmatig zo met het evangelie dat we uitdragen? Het evangelie van Jezus, van het koninkrijk is goed nieuws! Daar hoef ik geen column voor te schrijven, maar hoe we die prachtige boodschap brengen, de buitenkant, laat nog wel wat te wensen over. 

Als gemeente zou ik willen dat we het evangelie brengen op een manier die de inhoud op een goede manier weerspiegelt. Ik laat me graag inspireren door de eerste twee hoofdstukken van de brief van Paulus aan de Efeziërs. De kop in de BasisBijbel vertaling maakt het direct duidelijk: “Gods geweldige plan voor zijn kinderen!” Kijk, dat is nog eens goed nieuws. Het is de spijker op de kop. Het evangelie in een notendop. Wij zijn Gods kinderen geworden! We zijn geen wezen meer, maar kinderen en erfgenamen. Hij heeft ons overladen met rijke geestelijke gaven! Hoe? Door Zijn zoon Jezus.  

Zomaar even een aantal prachtige citaten van Paulus uit Efeziërs 1.

In het begin van hoofdstuk 2 lijkt Paulus wat verdere uitleg te geven. Ik beeld me in dat Paulus, bij het schrijven van zijn brief, een vraag in zijn gedachten had waar hij antwoord op wilde geven. De vraag zou zoiets kunnen zijn als: “waren we dan niet altijd al kinderen van God ?” kort en duidelijk maakt Paulus duidelijk dat de mens geestelijk dood was door slechte dingen te doen. Dat legt even haarfijn uit wat het probleem was. Paulus is duidelijk, om vervolgens direct weer door te gaan met het beschrijven van Gods hart. Hij is liefdevol, genadevol en vol van compassie. 

Paulus vergelijkt het vaderschap van God voor ons met een geschenk, een cadeau dat Hij ons aanbiedt (Efeziërs 2:8). Dat geschenk is 2000 jaar geleden geïnitieerd, gecreëerd en betaald en wordt elk mens op deze planeet aangeboden. Het enige wat jouw ongelovige collega, zus, vriend of buurman hoeft te doen is het aan te nemen door geloof.

Door de jaren heen heb ik gezien dat het evangelie wat sommige christenen brengen weinig weg heeft van een geschenk. Het lijkt vaak meer op een ontzettend slecht schoolrapport en een stevige waarschuwing voor de mogelijke gevolgen. Sommige hebben de neiging om het evangelie te beginnen met de korte uitleg van Paulus over het probleem. Is dat verkeerd? Niet per se. Ik denk dat er tijden waren of plekken op aarde zijn waar dat nu nog steeds werkt. Maar eerlijk gezegd geloof ik dat het in onze tijd, in onze samenleving weinig effect heeft. Er zullen ongetwijfeld mensen tot geloof komen door een evangelie waar het probleem en de gevolgen gepredikt worden.

De vraag die ik me dan stel is: komen deze mensen tot geloof door de onbeschrijfelijke goedheid en liefde van God of door angst?

Laten we ons bezig houden om mensen duidelijk te maken dat er een geschenk voor hen klaarligt! Maar Walfried, schets je dan niet een te rooskleurig plaatje, want het volgen van Jezus is niet alleen maar mooi, het kost je ook wat. Dat klopt, Jezus volgen kost je wat. Wat we niet mogen vergeten is dat de relatie die God ons aanbiedt geen arbeidscontract is waarin de arbeidsvoorwaarden duidelijk omschreven zijn zodat mensen weloverwogen kunnen kiezen om er wel of niet aan te beginnen. Nee, het is een liefdesrelatie en zoals met elke liefdesrelatie, vraagt dat offers. Want als je ja zegt tegen het een zeg je automatisch nee tegen al het andere. 

Ja maar, moeten we mensen dan niet waarschuwen voor de verschrikkelijke gevolgen als zij niet kiezen voor Jezus? Waarschuwen is toch ook een daad van liefde? 

Ik denk dat waarschuwen inderdaad een daad van liefde kan zijn, maar waar geeft Jezus ons de opdracht om mensen te waarschuwen? Wanneer Jezus zijn leerlingen uitzendt dan is het om het goede nieuws te brengen, om de goedheid van God met kracht te demonstreren (Mattheus 10:15).

Het is de goedheid van God wat mensen tot bekering brengt (Romeinen 2:4).

We mogen, ook bij evangelisatie èn discipelschap veel meer leren te vertrouwen op de Heilige Geest en het werk dat Hij in mensen doet.  Tijdens de school of Power & love deelde Corinne haar getuigenis. Een vrouw met een verleden van depressie, alcoholverslaving en verwarring over haar identiteit. Niemand hoefde haar te vertellen dat zij een probleem had. Wat Corinne nodig had waren mensen die haar vertelden dat er een prachtig cadeau voor haar klaar lag. God bood haar aan om Zijn dochter te zijn. Wat deze vrouw nodig had waren mensen die geduld hadden met haar, haar lief hadden, bemoedigden en er voor haar wilden zijn. Ondertussen ging de Heilige Geest aan de slag en beetje bij beetje veranderde het leven van Corinne. Zij is nu een dochter van God en langzaamaan werden al die structuren die haar leven jarenlang zwaar maakten afgebroken door de God die Vader is en door en door goed. 

Het geschenk voor elk mens is geïnitieerd, gecreëerd en betaald door God zelf. Hij is een vader die Zijn kinderen terug wil. Dàt is wat we mensen mogen vertellen.

En als zij dan vragen of zij niet altijd al kinderen van God waren, dan kunnen we net als Paulus kort en bondig duidelijk maken wat het probleem was. Om vervolgens weer te focussen op het geschenk. We mogen mensen duidelijk maken dat het cadeau ook voor hen is en dat zij dat geschenk mogen aannemen en uitpakken door geloof.

Het evangelie is goed nieuws. Laten we het dan ook brengen als goed nieuws!